Akran zorbalığı, bir çocuğun okulda, oyun parkında veya mahallesinde başka bir çocuk tarafından sık sık zorbalığa uğraması veya kötü muameleye maruz kalmasıdır.
Zorba genellikle kendinden daha zayıf olduğunu düşündüğü ve karşılık vermeyeceğini düşündüğü birini hedef alır. Bu şekilde, zorba, kurbanından herhangi bir direnç görmeden onu incitmesi ve mağdur etmesi daha kolay olur.
Zorba, kurbanlarını alay ederek sözlü olarak aşağılar ve bu da kurbanlarda duygusal acı, stres ve endişe yaratır. En kötü durumlarda, zorba kurbanına fiziksel olarak saldırarak onu vurur veya döver. Fiziksel saldırılar kurbanın vücudunda morluklar, sıyrıklar ve diğer görünür izler bırakır. Bu durumda, kurbanın ebeveynleri ve öğretmenleri sonunda çocuğun zorbalığa uğradığını fark eder.
Zorba ve kurban her gün birbirlerinin yanında bulunursa, zorbalık nadiren tek seferlik bir olaydır. Sonuç olarak, kurban zorbalığa karşı koyana veya birisi müdahale edene kadar zorbalık tekrar tekrar devam eder.
Suçlu Kurban Değildir
Ne yazık ki, kurbanlar kendilerinde bir sorun olduğunu düşündükleri için zorbalığa uğradıkları için genellikle kendilerini suçlarlar. Örneğin, bir kurban tuhaf, farklı veya sıradışı olduğunu düşündüğünden kendini suçlayabilir. Siz veya çocuğunuz böyle hissediyorsanız, buna bir son vermelisiniz!
Zorbalık ASLA kurbanın suçu değildir. Kurban ve zorba normal bir tartışma ya da anlaşmazlık yaşasa bile, bu zorbanın masum bir çocuğa herhangi bir şekilde sataşma hakkı vermez.
Zorbalar genellikle kurbanlarından daha büyük ve fiziksel olarak daha güçlü oldukları için, fiziksel olarak kendilerinden zayıf olan çaresiz kurbanları korkutmak ve zorbalık yapmak için güçlerini kullanırlar.
Zorbanın ahlakı veya nezaketi olsaydı, fiziksel gücünü asla başkasına zarar vermek için kullanmazdı. Bu, zorba ile kurban arasında herhangi bir anlaşmazlık olsa bile, yanlış ve ahlaka aykırıdır.
Sonuç
Akran zorbalığı sadece Türkiye’de bir sorun değildir. Dünyanın her ülkesindeki okullarda ve oyun alanlarında görülür. Akran zorbalığını azaltmanın en iyi yolu, tüm zorbalık olaylarını öğretmenlere ve diğer otorite figürlerine bildirmektir.
Ebeveynlerin çocuklarıyla oturup, zorbalığa uğradıkları takdirde ne yapmaları gerektiği konusunda dürüstçe konuşmaları da yararlı olacaktır.
Mağdur, ebeveynlerine ve öğretmenlerine güvenebileceğini hissederse, zorbalığı kendine saklamak yerine bildirme konusunda daha istekli olacaktır.
